Buenas!

Hola mis queridos,

Ik ben ondertussen alweer meer dan een week terug aan het werk bij Plan en de tijd blijft maar sneller en sneller gaan.. Het was ongelooflijk interessant op m’n stage de voorbije week! Ik ging elke dag mee naar een andere comunidad en deze keer waren het vooral bijeenkomten met volwassenen. We hadden het over de communicatie tussen ouders en hun kinderen en hoe die verbeterd kan worden. Dit deden we aan de hand van verschillende ijsbrekers en spelletjes, want het uitgangspunt is dat achter elke ijsbreker of spel, ook een les schuilt. En dat is inderdaad een feit. Na elke korte activiteit reflecteerden we hierover met de hele groep en daaruit kwam telkens heel wat informatie. In de werking van Plan is het niet de bedoeling dat de Plan-medewerkers tijdens een bijeenkomst de hele tijd gaan babbelen en informatie geven. Men werkt op een manier waarbij de mensen van de comunidades zelf aan het woord gelaten worden en zij elkaar informeren over diverse thema’s. Plan doet aan capaciteitsopbouw, maar die capaciteit bevindt zich heel dikwijls al in de comunidad zelf, alleen beseft men dat niet altijd. Aan de hand van die ijsbrekers en spelletjes, komt deze informatie echter naar boven. Ik vind dit een erg vernieuwende, aangename en boeiende manier van werken. En na elke activiteit ben ik er meer en meer van overtuigd dat deze werkwijze zijn vruchten afwerpt. Wat ik vorige week wel opmerkte is dat het vaak uitsluitend vrouwen zijn die deelnemen aan de bijeenkomsten. Toen ik vroeg hoe dit kwam, kreeg ik het antwoord dat de mannen het leuker vinden om te kaarten of om een siesta te houden.. Soms moeten de mannen ook gaan werken en kunnen daardoor dus niet naar de vergaderingen komen. In hoofdzaak gaat het echter om het feit dat ze liever wat lui zijn.. Op mijn vraag hoe we de mannen meer kunnen stimuleren om toch deel te nemen aan de vergaderingen, werd geantwoord ‘Organiseer een dansfeest, dan zullen ze hier wel zijn!’
Dit mag echter niet veralgemeend worden en is ook niet het geval in alle comunidades, maar wel in een groot aantal van de comunidades die ik ondertussen bezocht heb. Ik las onlangs ook volgende leuze op een muur geschilderd hier in de buurt: ‘Cuando tu educas a un hombre, educas a una persona individual, cuando tu educas a un mujer, eduas una familia’. Dus wanneer je educatie geeft aan een man, zal dit een les zijn voor een individueel persoon, maar wanneer je educatie geeft aan een vrouw, zal dit een les vormen voor de hele familie. En na hetgene wat ik in de comunidades gezien heb, denk ik dat er heel wat waarheid in dit gezegde schuilt.

Deze week zijn er veel vergaderingen voor het project rond ‘Riesgos y Desastres’, en ook een proefactiviteit in een comunidad. Zeker en vast geen tijd om me te vervelen dus:)
HET gespreksonderwerp bij Plan, op straat, in de comunidades, thuis.. is echter zondag 26 april want dan zijn het hier verkiezingen, zowel op lokaal, provinciaal als nationaal niveau. Correa, de huidige president die ook de grondwet wijzigde (en getrouwd is met een Belgische), is opnieuw kandidaat en maakt veel kans om de verkiezingen te winnen. Er zijn echter nog enkele andere kandidaten die een deel van de bevolking achter zich hebben. Je kan hier momenteel echt niet aan deze verkiezingsstrijd ontlopen: op straat zijn muren en gevels volbeschilderd met namen van kandidaten, hangen affiches en posters op, worden auto’s tegengehouden en briefjes in de handen gestoken door beschilderde mensen, op TV verschijnen voortdurend promotiefilmpjes en debatten... Dit jaar is het ook de eerste keer dat jongeren vanaf 16 jaar de kans krijgen om te gaan stemmen en dit wordt dan ook luidkeels verkondigd in de comunidades. De meeste jongeren zijn zich erg bewust van de verantwoordelijkheid die ze dragen en willen op een doordachte manier naar het stemhokje gaan. Ecuador kent echter een woelig verleden qua presidenten en in het verleden werden presidenten vaak door de bevolking verworpen. Sommige mensen zijn daardoor ook van mening dat het niet veel uithaalt of ze nu gaan stemmen of niet. En ik hoorde vandaag een Ecuadoriaanse vrouw zeggen dat zij gaat stemmen op de president die het gemakkelijskte terug af te zetten is.. Verschillende logica’s dus..
Maar hoe dan ook belooft het dit weekend een politiek weekend te worden!
Volgende week ga ik gretig gebruik maken van het verlengde weekend (want ook hier is 1 mei een feestdag) en ga ik naar Quito. Dorien, die vorige maand op bezoek kwam in Portoviejo, heeft me uitgenodigd bij haar familie en ik kijk er al enorm naar uit om haar te gaan bezoeken!

Nog een dikke knuffel en veel liefs!
xx