Ellen in Ecuador: april 2009

woensdag 22 april 2009

Buenas!

Hola mis queridos,

Ik ben ondertussen alweer meer dan een week terug aan het werk bij Plan en de tijd blijft maar sneller en sneller gaan.. Het was ongelooflijk interessant op m’n stage de voorbije week! Ik ging elke dag mee naar een andere comunidad en deze keer waren het vooral bijeenkomten met volwassenen. We hadden het over de communicatie tussen ouders en hun kinderen en hoe die verbeterd kan worden. Dit deden we aan de hand van verschillende ijsbrekers en spelletjes, want het uitgangspunt is dat achter elke ijsbreker of spel, ook een les schuilt. En dat is inderdaad een feit. Na elke korte activiteit reflecteerden we hierover met de hele groep en daaruit kwam telkens heel wat informatie. In de werking van Plan is het niet de bedoeling dat de Plan-medewerkers tijdens een bijeenkomst de hele tijd gaan babbelen en informatie geven. Men werkt op een manier waarbij de mensen van de comunidades zelf aan het woord gelaten worden en zij elkaar informeren over diverse thema’s. Plan doet aan capaciteitsopbouw, maar die capaciteit bevindt zich heel dikwijls al in de comunidad zelf, alleen beseft men dat niet altijd. Aan de hand van die ijsbrekers en spelletjes, komt deze informatie echter naar boven. Ik vind dit een erg vernieuwende, aangename en boeiende manier van werken. En na elke activiteit ben ik er meer en meer van overtuigd dat deze werkwijze zijn vruchten afwerpt. Wat ik vorige week wel opmerkte is dat het vaak uitsluitend vrouwen zijn die deelnemen aan de bijeenkomsten. Toen ik vroeg hoe dit kwam, kreeg ik het antwoord dat de mannen het leuker vinden om te kaarten of om een siesta te houden.. Soms moeten de mannen ook gaan werken en kunnen daardoor dus niet naar de vergaderingen komen. In hoofdzaak gaat het echter om het feit dat ze liever wat lui zijn.. Op mijn vraag hoe we de mannen meer kunnen stimuleren om toch deel te nemen aan de vergaderingen, werd geantwoord ‘Organiseer een dansfeest, dan zullen ze hier wel zijn!’
Dit mag echter niet veralgemeend worden en is ook niet het geval in alle comunidades, maar wel in een groot aantal van de comunidades die ik ondertussen bezocht heb. Ik las onlangs ook volgende leuze op een muur geschilderd hier in de buurt: ‘Cuando tu educas a un hombre, educas a una persona individual, cuando tu educas a un mujer, eduas una familia’. Dus wanneer je educatie geeft aan een man, zal dit een les zijn voor een individueel persoon, maar wanneer je educatie geeft aan een vrouw, zal dit een les vormen voor de hele familie. En na hetgene wat ik in de comunidades gezien heb, denk ik dat er heel wat waarheid in dit gezegde schuilt.

Deze week zijn er veel vergaderingen voor het project rond ‘Riesgos y Desastres’, en ook een proefactiviteit in een comunidad. Zeker en vast geen tijd om me te vervelen dus:)
HET gespreksonderwerp bij Plan, op straat, in de comunidades, thuis.. is echter zondag 26 april want dan zijn het hier verkiezingen, zowel op lokaal, provinciaal als nationaal niveau. Correa, de huidige president die ook de grondwet wijzigde (en getrouwd is met een Belgische), is opnieuw kandidaat en maakt veel kans om de verkiezingen te winnen. Er zijn echter nog enkele andere kandidaten die een deel van de bevolking achter zich hebben. Je kan hier momenteel echt niet aan deze verkiezingsstrijd ontlopen: op straat zijn muren en gevels volbeschilderd met namen van kandidaten, hangen affiches en posters op, worden auto’s tegengehouden en briefjes in de handen gestoken door beschilderde mensen, op TV verschijnen voortdurend promotiefilmpjes en debatten... Dit jaar is het ook de eerste keer dat jongeren vanaf 16 jaar de kans krijgen om te gaan stemmen en dit wordt dan ook luidkeels verkondigd in de comunidades. De meeste jongeren zijn zich erg bewust van de verantwoordelijkheid die ze dragen en willen op een doordachte manier naar het stemhokje gaan. Ecuador kent echter een woelig verleden qua presidenten en in het verleden werden presidenten vaak door de bevolking verworpen. Sommige mensen zijn daardoor ook van mening dat het niet veel uithaalt of ze nu gaan stemmen of niet. En ik hoorde vandaag een Ecuadoriaanse vrouw zeggen dat zij gaat stemmen op de president die het gemakkelijskte terug af te zetten is.. Verschillende logica’s dus..
Maar hoe dan ook belooft het dit weekend een politiek weekend te worden!
Volgende week ga ik gretig gebruik maken van het verlengde weekend (want ook hier is 1 mei een feestdag) en ga ik naar Quito. Dorien, die vorige maand op bezoek kwam in Portoviejo, heeft me uitgenodigd bij haar familie en ik kijk er al enorm naar uit om haar te gaan bezoeken!

Nog een dikke knuffel en veel liefs!
xx

donderdag 9 april 2009

Guayaquil - Riobamba (2)

De busrit naar Riobamba (in de provicie Chimborazo) was rustig, warm, spannend, koud, lang, slapeloos, gezellig, spannend.. Een beetje een mengeling van alles:) In het begin verliep alles supergoed, het was wel echt heel warm op de bus maar twas leuk om doorheen verschillende dorpjes en plaatsjes de bergen in te rijden. Superveel verschillende vegetatie op heel korte tijd, fascinerend! Hoe hoger we de bergen inreden, hoe kouder het werd en hoe meer inheemse bevolking we te zien kregen met hun mooi gekleurde kledij. De weg werd wel slechter en smaller, maar de buschauffeur bleef lustig doortsjeezen, spannend seg. Op een bepaald moment moest iedereen uitstappen omdat de bus anders te zwaar zou wegen en de buschauffeur de bocht niet zou kunnen nemen. Zo grappig data was:) Na een wiebelige 6 uur kwamen we aan in Riobamba waar we in het centrum iets gingen eten en even later Albita, een vriendin van bij Plan, thuis verwelkomd werden. De familie was echt ongelooflijk lief!! Twas ook leuk om Albita terug te zien! Haar stage stopte al enkele weken geleden dus het was al even geleden dat ik haar nog gezien had. Albita woont met haar mama, neefje en nichtje in het centrum van Riobamba.

Op maandag leerden we ook haar zus, schoonbroer en neefje kennen. Zij namen ons mee naar Laguna de Colta even buiten het centrum. Een heel mooi en superrustig plaatsje. Ze vertelden er ‘het verhaal van de trein’. Naast het meer loopt een treinspoor en blijkbaar is er vroeger een trein ontspoord en in het meer terecht gekomen. Alle passagiers zijn toen gestorven. Men heeft de trein en de lijken nooit uit het meer gehaald en buurtbewoners zeggen dat ze elke nacht om 12u het geluid van de trein uit het meer horen komen. Het is een waargebeurd verhaal, maar wij vonden het toch een beetje luguber en ’s avonds als we in ons bed lagen kan je je al voorstellen wat wij hoorden in onze fantasie ;)
We bezochten ook de universiteit van Albita, echt ongelooflijk groot!! Echt een mini-dorpje met verschillende faculteiten, sportterreinen, zwembaden, een soort cafetaria.. Indrukwekkend. Er liepen ook verschillende studerende moeders rond met hun kindjes. Het is hier geen rariteit dat meisjes op hun 14 of 15 jaar al trouwen, dus nemen de studerende mama’s hun kroost soms mee naar de universiteit. We ontmoetten ook Daniela, een ander meisje die ook bij Plan stage gedaan heeft. Superleuk om haar terug te zien:) We reden toertjes doorheen het centrum van Portoviejo, dronken een biertje, babbelden en lachten honderduit, heel gezellig:)
Dinsdag gingen we naar verschillende marktjes in Guano waar ik enkele CD’s kocht met Ecuadoriaanse muziek, feest:) We aten een typische lekkernijtje van in Riobamba, ‘Chola’, een klein broodje met in het midden een soort van pruimenconfituur, lekker! Als middageten wouden Dorien en ik een typisch gerecht van Riobamba eten en dat bleek ‘cuy’ te zijn, cavia dus.. aiaiaai.. We hebben geproefd, maar ieuw seg, da is echt ni lekker. Ze vonden het ook echt bizar dat wij dat in België niet eten en dat dat gewoon een huisdier is. We hebben wel superveel gelachen tijdens het middageten:) Na de middag gingen we naar de gruit-en groentenmarkt en zagen rode bananen, grappige vruchten met stekels, ‘tomate de arbol’ en nog veel andere dingen waarvan ik de naam niet meer weet. De vleesmarkt en vismarkt was ongeveer hetzelfde als in Portoviejo, maar iets properder. Na de markt gingen we naar het centrum van Riobamba waar een processie gehouden werd ter ere van Pasen. In Ecuador vieren ze dat hier vandaag en morgen al. In de processie liepen superveel mensen mee! Het was een ongelooflijk lange stoet waarbij mensen beelden van heiligen droegen of verkleed als Jesus een kruis over straat sleepten, kleine versierde wagens rondreden, mensen liepen bidden en zingen.. Wel erg indrukwekkend! De mensen zijn hier ook Christelijk, maar veel ‘fanatieker’ dan bij ons. In het huis van Albita was er in een hoekje ook een klein altaartje gemaakt met brandende kaarsjes, foto’s, kruisjes en aan de muur een supergroot schilderij van Jezus. We kochten ook nog een kadootje voor Albita en haar zus in het centrum en dan was het alweer avond! De tijd vliegt echt voorbij! Die avond hebben we nog een hele tijd met de familie zitten babbelen, ze vonden het jammer dat we al terug vertrokken en dat vonden wij ook. Maar Dorien moest zeker voor vrijdag in Peru zijn omdat het dan haar verjaardag is en haar vrienden hadden iets speciaals voorbereid:)

Dus woensdagochtend om 3.30u uit de veren om de bus van 4.50u te halen richting Guayaquil. Het was echt een emotioneel afscheid van de familie en na veel geknuffel gingen we richting de terminal. Het was een hilarisch grappige busrit! We aten de rode banaan op die we gekocht hadden en hadden ongelooflijk veel plezier. De mensen rond ons moesten ook lachen met ons, vooral toen ‘het hulpje’ van de buschauffeur een schoen van Dorien verstopt had terwijl iedereen het zag behalve wij. Dorien en ik dus de hele tijd op zoek naar haar schoen en de mensen maar lachen:) We vonden het ook wel een goeiJ Rond 10.30u kwamen we dan toe in de terminal van Guayaquil waar het een heel gedoe was met de bussen naar Peru voor Dorien, maar normaal gezien moet ze op dit eigenste moment bijna in Peru zijn, uiteindelijk!!
Het waren echt onvergetelijke dagen en we hebben ons rot geamuseerd:) Dorien, merci voor de superplezante trip!!
Ondertussen heb ik 5 verschillende provincies hier in Ecuador bezocht, maar er zijn er 24, dus het staat dan ook vast dat ik nog eens terugkom:) Er zijn echt nog superveel plaatsjes waar ik graag naartoe zou gaan, maar de tijd blijft ongelooflijk snel gaan en vanaf maandag heb ik terug stage, aiaiai echt tijd tekort!!
Ok, maar hier ga ik het bij laten, ik hoop dat bij jullie ook nog alles goed gaat!
En Marleentje, ik hoorde van mama dat je vond dat het lang duurde vooraleer ik nog eens een verslag schreef, maar nu zijn het er 2 in 1 keer, goed e :)

Veel liefs en een dikke knuffel van nagenietende ik!
xx

(Het lukt precies weer niet om er alle foto's op te zetten, maar hieronder alvast een deeltje)

Dorien met Daniela!

Inheemse vrouwen aan 'laguna de Colta'

Albita en ik in een parkje in Riobamba

Een kraampje met lekkere batido's!! Dorien heeft de verslaving nu ook te pakken gekregen:)

'Cuy'...

Een ander typische gerecht van Riobamba (papas con queso) waar me toch maar voor gekozen hebben na het eten van de cavia

De overdekte groente- en furitmarkt in Riobamba

De processie in het centrum: een jongen verkleed als Jezus draagt gedurende de hele processie een houten kruis

Alejandro, het ongelooflijk lieve neefje van Albita, die de avond voor we vertrokken nog eens uit zijn bed kwam gekropen en ons stiekem koekjes kwam brengen voor tijdens de busrit

De avond voor we vertrokken in Riobamba met Albita, de mama en het nichtje

Mmmmmm rode banaan:)

Vroeg vroeg vroeg in de ochtend in de terminal van Riobamba, het einde van ons onvergetelijk reisje!

Guayaquil - Riobamba (1)

Ik ben terug van een klein weekje vakantie en het was echt ongeloooooflijk zalig!! Ik heb massa’s nieuwe, boeiende, confronterende en ook plezante grappige dinges meegemaakt! Bereid jullie voor op een lang verslag..:)
Vrijdagmiddag nam ik de bus naar Guayaquil, het was eigenlijk meer een monovolume-taxi, waarin me met 9 mensen zaten, luxe dus! (Buiten het feit dan dat ik vergezeld werd door 7 kakelende en gidderende vrouwen die volgens mij ter ere van hun menopauze een weekendje guayaquil gepland hadden. Ik vond het best wel grappig en bedacht me dat ik waarschijnlijk ook soms een kakelend en gidderend vrouwmensje ben).
Ik had afgesproken met Dorien, mijn klasgenoot van het postgraduaat Noord-Zuid die stage doet in Peru, in hotel California. Toen ik in het hotel aankwam was zij er al en het was een blij weerzien met ook veel gekakel. Het was leuk om onze verschillende ervaringen over de stage en ons verblijf in Latijns-Amerika uit te wisselen! We wandelden wat rond doorheen de straten van Guayaquil, echt een enorm grote stad!! Hier wonen 4 miljoen mensen (volgens de taxichauffeur) en het is de grootste stad van Ecuador (eveneens volgens de taxichauffeur). Er was ongelooflijk veel verkeer dat gepaard ging met onophoudelijk getoeter, immens grote gebouwen, veel daklozen...In tegenstelling tot deze drukte waren er ook rustige parkjes en pleintjes, heel mooi!
Op zaterdag bezochten we ‘Parque Centraño’ waar kleine leguaan-achtige beesten vrolijk rondliepen, mensen zaten te genieten van het zonnetje op een bankje, verkopers rondliepen met vanalles en nog wat…Heel gezellig daar! We gingen ook op zoek naar Malecon 2000, een bekend en leuk plaatsje vlakbij de rivier. Die zoektocht leidde ons naar allerlei verschillende plaatsjes, waaronder verschillende markten waar we telkens ook een kijkje gingen nemen. Uiteindelijk hebben we toch maar de weg gevraagd aan een Ecuadoriaan die met ons meewandelde tot aan de Malecon. Het was er ongelooflijk sjiek!! Mooie monumenten, een overdekte marktplaats (gebouwd door Belgen in 1907 woehoew), een klein parkje... Indrukwekkend! We kuierden verder doorheen de straten met de zon op onze snoeten en hadden echt een gelukzalig vakantiegevoel:) ’s Avonds trokken we terug de stad in en voor het eerst hier in Ecuador heb ik pizza gegeten, lekker lekker:) We wandelden nog wat rond en kwamen terecht op een klein pleintje met een fontein. We zaten er nog maar net of er kwamen verschillende kinderen langs met snoepjes, lekstokken, kauwgom, chips… om te verkopen. De kindjes waren tussen de 4 en 12 jaar oud denkik, soms vergezeld van de mama, soms enkel met een ander broertje of zusje. Twas echt erg confronterend om dat te zien en dus gingen Dorien en ik naar een ‘panaderia’ om wat broodjes te kopen voor hen. Onderweg kwamen we nog een bedelend meisje tegen die echt aan mijn been kwam hangen en me een tijdlang niet los liet. Harverscheurend.. We kochten een heleboel broodjes en op een mum van tijd waren ze uitgedeeld. Een magere troost wel, want we weten ook dat ze vandaag hoogstwaarschijnlijk terug aan het bedelen zijn en honger hebben. We wandelden terug naar ons hotel, niet-wetend waar die kinderen de nacht zouden doorbrengen. Dit was echt een confronterende avond.
Op zondag namen we al optijd de taxi naar ‘Parque Historico’, een ontzettend mooi park met kleurrijke bloemen en planten en verschillende dieren. Na een ontbijt-picknick in het gras gingen we als een van de eerste bezoekers het park binnen. We zagen luie krokodillen, slingerende apen met lange staarten, een rondsnuffelende poema, kleurrijke papegaaien, een gek koala-aap-beest waarvan ik de naam niet meer weet maar dat vlak boven ons hoofd hing te slapen en waarvan we na een tijdje maar doorhadden dat dit boven ons hing, en massa’s kleurrijke planten en bloemen! Echt een supermooi park! Daarna werden we naar het hotel gebracht door een ongelooflijk vriendelijke Ecuadoriaan en even later alweer op weg naar de terminal om de bus te nemen naar Riobamba!

Het was echt superplezant en boeiend om Guayaquil wat beter te leren kennen! Het is een stad met vele gezichten.

(Als jullie helemaal tot hier gelezen hebben, verdienen jullie eerst enkele foto’s alvorens ik ga tateren over Riobamba:))

Dorien, mijn Antwerpse postgraduaat-genootje die stage loopt in Peru